رها، با ارزش ترین دارایی یک پرنده هستند که زیبا و با ساختاری پیچیده هدیه ی پرواز را به آنها می دهند و عایقی برای بدنشان می باشند. گرچه بعد از حدود یک سال، این ساختار ظریف، فرسوده می شود. حتی با آراستن، پرها فرسوده شده و مستعد پوسیدگی و پارگی در برابر برخی فعالیتهای روزانه است.
در این مقاله، من نگاه ویژه ای به این مورد داشته که بیشتر صاحبان پرنده ها احتمالاً در زمان کوچک بودن پرنده شان از آنها مراقبت نمی کردند.
در این مقاله من روی طوطی ها متمرکز شده ام اما از آنجائیکه در هیچ آزمایش علمی از طوطی ها بعنوان موضوع آزمایش استفاده نشده است، مجبورم که از مشاهدات شخصی خود و اطلاعات موجود از پرندگانی که مورد مطالعه قرار گرفته اند، استفاده نمایم. خوشبختانه مکانیزم های پایه و پروسه زندگی در میان پرندگان بسیار شبیه به هم است. مقاله ی حاضر در مورد نحوه ی رشد پر در مدرسه ی پزشکی Keck از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و دانشگاه ایالتی آریزونا جمع آوری شده است. بدلیل علاقه ی او در اینکه چگونه ارگانهای بدن انسان ممکن است بازسازی شوند، موسسه ی NIH امریکا برای این تحقیق بودجه تخصیص داد.
همه ی آنها اذعان داشتند که شکاف بزرگی در آن چیزی که ما در مورد فرآیند پر ریزی می دانیم، وجود دارد.
پرها چه هستند؟
گرچه پر ها در ابتدا به شکل پرچه ( پر تازه در آمده) ظاهر می شوند، وقتی مانند موی شما شکل کامل خود را می گیرند، می میرند و قابل ترمیم نیستند. وقتی شَفت پَر یا همان استوانه میله ای شکل وسط پر در پرنده شما هنوز زنده است، رنگی بنفش-آبی داشته و اگر صدمه ببیند خونریزی زیادی می کند.
دانشمندانی که درباره ی پرها مطالعه می کنند اسامی متفاوتی به انواع مختلف پرهای بدن می دهند. بلندترین پرهای بالها، پرهای اولیه یا پرهای پرواز نامیده می شوند.
پرهای کوتاه تر روی بالها پرهای ثانویه نامیده می شوند که مجموعه این پرها شاه پر گفته می شوند. بستر این پرهای روی بال با پرهای کوچکتری پوشیده شده است که پوش پر نامیده می شوند.
پرهای دم، رکتریکس نامیده می شوند.
پرهایی که بدن پرنده را می پوشاند و به او شکل می دهد، پرهای کانتور می گویند. زیر پرهای کانتور پرهای کرکی وجود دارند که بعنوان عایق عمل می کنند. استوانه ی میله ای شکل وسط پر ( شَفت ) تو خالی می باشد و بخش باقیمانده شفت اندام ساقه ای نامیده می شود. دو طرف پر یا پره از قلاب های مجزا ترکیب شده که آنها نیز از خارهای کوچکتری پوشیده شده اند تا آنها را چفت شده در کنار هم قرار دهد. قسمت پایه ی کرکی، پر انتهایی نامیده می شود.
آیا پر ریزی به شکل منظم رخ می دهد؟
بله. تمامی پرندگان پرهای خود را به شکل متقارن از دست می دهند. این بدین معنی است که وقتی یک یا دو پر در یک بال ریخت و جایگزین شد، همان پر ها در بال دیگر می ریزد و جایگزین می شود. این موضوع به پرنده اجازه می دهد تا در زمانیکه آنها پر ریزی دارند بتوانند پرواز متعادلی داشته باشند. با از دست دادن تنها تعدادی از پرهای بدن در یک زمان پرنده از سردی باران و برودت هوا محافظت می شود.
چه چیزی باعث پر ریزی در طوطی ها می شود؟
چیزی که باعث پر ریزی پرندگان می شود دانشمندان را مجذوب خود کرده است. طوطی ها مکانیزم پر ریزی مشترکی با تمامی پرندگان دارند. این پروسه ی پیچیده است که درک آن مشکل است. بعضی از پرندگان در آب و هواهای نا آرام یا در مناطقی که منابع غذایی بصورت دوره ای در دسترس است، زندگی می کنند. این پرندگان بصورت غریزی دقیقاً در فصل مناسب، زمانیکه غذا به وفور یافت می شود، نوزادان آنها به جای دیگری پرواز کرده و آب و هوا معتدل است، پر ریزی خود را آغاز می کنند.
طوطی ها کمتر سختی می کشند زیرا آنها برای مناطقی هستند که دما در تمام سال گرم بوده و غذا همیشه در دسترس است. اما مکانیزم اساسی پر ریزی طوطی یکسان باقی می ماند. پر ریزی طبیعی هیچ ارتباطی به دما یا هل دادن پرهای کهنه توسط پرهای جدید ندارد. همه چیز توسط ریتم طبیعی هورمونی که تمامی پرندگان دارند انجام می شود.
