ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﮔﺮاﻣﻲ ﺑﺮاﻱ ﺑﻌﻀﻲ اﺯ ﻣﺎ ﻛﺒﻮﺗﺮﺩاﺭاﻥ اﻛﻨﻮﻥ ﻓﺼﻞ ﭘﺮاﻧﺪﻥ قلمی‌ها و به‌قول‌معروف غربال ﻛﺮﺩﻥ آن‌هاست. ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﻛﺒﻮﺗﺮاﻥ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺑﻪ ﺳﻠﻪﻫﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ می‌شوند و ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ اﺯ ﻛﺒﻮﺗﺮﺩاﺭاﻥ آنها ﺭا ﺧﺮﻳﺪاﺭﻱ می‌کنند. ازاین‌رو بی‌مناسبت ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮﻱ ﻛﺒﻮﺗﺮ بلندپرواز اﻳﺮاﻧﻲ ﺑﭙﺮﺩازﻳﻢ.
ﻗﺒﻞ اﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﻻﺯﻡ می‌بینم ﺑﻪ ﺳﻪ ﻧﻜﺘﻪی ﻣﻬﻢ اشاره‌کنم. ﻧﻜﺘﻪ اﻭﻝ اینکه ﻣﺎ ﺩﺭ اﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﻋﻤﻮﻣﻴﺎﺕ می‌پردازیم ﻧﻪ استثنائات. ازاین‌رو ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻲ ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎ استثنائاتی ﭘﻴﺪا شوند ﻛﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﻫﻤﺨﻮاﻧﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﻳﺎ ﻣﻐﺎﻳﺮﺕ ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎشند. اﻳﻦ دقیقاً اشتباهی است که ﺑﻌﻀﻲ اﺯ ﻛﺒﻮﺗﺮﺩاﺭاﻥ ﻣﻮﻗﻊ اﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﺮﺗﻜﺐ می‌شوند و ﺁﻥ استثنائات ﺭا ﺳﺮﻟﻮﺣﻪ ﻗﺮاﺭ می‌دهند. ﻓﻘﻄ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺧﻮﺑﻲ داشته‌اند ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﺸﺨﺼﻪ ﺧﺎﺹ ﺩاﺷﺘﻪ، اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭا ﺑﻪ ﻫﻤﻪی ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎ ﺗﻌﻤﻴﻢ می‌دهند و ﺑﺮ اﺳﺎﺱ ﺁﻥ ﻛﺒﻮﺗﺮ اﻧﺘﺨﺎﺏ می‌کنند.
همان‌طور ﻛﻪ عنوان اﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻧﺸﺎﻥ می‌دهد ﻧﻜﺘﻪ ﺑﻌﺪﻱ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮﻱ ﻛﺒﻮﺗﺮ بلندپرواز مدنظر اﺳﺖ ﻧﻪ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﺑﺎﻃﻨﻲ. ﭘﺮﺷﻲ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﻚ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺩاﺭﺩ: ﻇﺎﻫﺮ و ﺫاﺕ. ﻣﺎ نمی‌توانیم ﺫاﺕ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺭا ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ و ﺗﻨﻬﺎ ﺭاﻩ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ ﺫاﺕ، ﻣﺤﻚ ﺯﺩﻥ ﻛﺒﻮﺗﺮ اﺳﺖ. اﻣﺎ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮﻱ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ 25 ﻳﺎ 30 ﺩﺭﺻﺪ ﻫﺪﻑ ما را ﺩﻧﺒﺎﻝ می‌کنند ﺭا می‌توان ﺩﻳﺪ و ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻛﺮﺩ. بعضی اﻓﺮاﺩ ﻣﺪﻋﻲ ﺩﺭﺻﺪ ﺑﺎﻻﺗﺮﻱ اﺯ اﻳﻦ «ظاهر خوانی» ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻣﺎ ﻧﻪ آن را ﻛﺘﻤﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩ و ﻧﻪ تائید می‌کنیم. ﻣﺜﺎﻝ ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ ﻣﺎ ﺩﺭ اﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺨﺺ ورزشکاری است ﻛﻪ ﺑﺪﻧﻲ کاملاً آماده و ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺩاﺭﺩ اﻣﺎ ﻣﺎ نمی‌توانیم ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﻛﻪ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﻗﺪﺭﺕ و ﺗﺤﻤﻞ ﺳﺨﺘﻲ ﺩﻭﻳﺪﻥ ﻳﻚ ﺩﻭﻱ ﻣﺎﺭاﺗﻦ و ﻳﺎ ﺣﻤﻞ ﻳﻚ ﻭﺯﻧﻪ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺭا ﺩاﺭﺩ. اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ اﻣﺮ بازمی‌گردد ﺑﻪ ﺫاﺕ و ﻗﺪﺭﺕ ﻧﻔﺲ اﻭ. ﻧﻜﺘﻪی ﺁﺧﺮ این است ﻛﻪ ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻱ موردبحث ﻣﺎ ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻱ ﭘﺮﻳﺪﻩ و ﺟﻮاﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻧﻪ ﺟﺎ ﺧﻮاﺏ و ﭘﻴﺮ.
ﺣﺎﻝ به‌صورت ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻳﻚ ﻛﺒﻮﺗﺮ بلندپرواز اﻳﺮاﻧﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ظاهری‌ای ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟
* ﻗﺒﻞ اﺯ هر چیز ﺳﻼﻣﺖ اﻭ مدنظر اﺳﺖ. ﻳﻚ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺳﺎﻟﻢ ﭘﻒ نمی‌کند، ﻧﻮﻙ و پاهایش ﭘﺮﺧﻮﻥ و ﺩاﺭاﻱ ﭘﺮﻫﺎﻳﻲ ﺗﻤﻴﺰ و شفاف اﺳﺖ.
* ﻫﻤﻮاﺭﻩ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺭا ﺭﻭﻱ ﺯﻣﻴﻦ ﺻﺎﻑ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﻧﻪ ﺭﻭﻱ ﻧﻲ و ﻳﺎ ﺟﻌﺒﻪ. ﭼﺮاﻛﻪ ﺩﺭ اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻭﺿﻌﻴﺖ طبیعی‌اش ﺭا ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ می‌گذارد. درحالی‌که ﺭﻭﻱ ﻧﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻞ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮدﻥ ﻧﻲ، ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭا ﺧﻮﺏ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ.
* مسلماً ﻳﻚ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﭘﺮﻳﺪﻩ ﺑﺪﻧﻲ ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺩاﺭﺩ. اﻳﻦ ﺑﺪﻥ ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺑﺎﻋﺚ می‌گردد ﻛﻪ ﻓﺮم و اﺳﺘﻴﻞ ﺧﺎﺻﻲ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﻴﺮﺩ. اﻭﻟﻴﻦ ﭼﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ می‌آید ﺳﻴﻨﻪ روبه‌جلو است. ﻋﻀﻼﺕ ﺳﻴﻨﻪ به‌عنوان کمک‌کننده ﺩﺭ ﭘﺮﻭاﺯ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﺏ و ﻗﻮﻱ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺳﻴﻨﻪی ﻗﻮﻱ روبه‌جلو و ﺑﺎﻻﺳﺖ ﻛﻪ درنتیجه‌ی اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ، ﺑﺪﻥ ﺣﺎﻟﺘﻲ اریب ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺯﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺩﻡ ﭘﻴﺪا می‌کند. ﻳﻌﻨﻲ اﻧﺘﻬﺎﻱ ﺩﻡ ﺑﺎ ﺯﻣﻴﻦ ﺗﻤﺎﺱ ﻧﺎﻣﺤﺴﻮﺱ پیداکرده و ﻳﺎ ﻧﺰﺩﻳﻚ زمین قرار می‌گیرد. ﻓﺮاﺥ ﺑﻮﺩﻥ ﺳﻴﻨﻪ تأثیری ﺩﺭ ﻗﺪﺭﺕ ﭘﺮﻭاﺯ ﻧﺪاﺭﺩ. ﺳﻴﻨﻪی ﻓﺮاﺥ ﻓﻘﻄ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻧﻮﻉ ﭘﺮﺵ ﺭا آرام‌تر ﻳﺎ اصطلاحاً نرم‌پر کند. سینه‌های جمع‌وجور عموماً ﺗﻴﺰ ﭘﺮﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ به خاطر ﺳﻂﺢ ﺗﻤﺎﺱ ﻛﻤﺘﺮ آﻥ ﺑﺎ ﻫﻮا ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﭘﺮﻭاﺯ ﺑﺎﺷﺪ. به‌هرﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﻫﺮ دو صورت ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺑﺎﻳﺪ سینه‌اش ﺭا ﺟﻠﻮ ﺑﺪﻫﺪ و ﺑﺎﻻ ﺑﻜﺸﺪ.
* ﺳﺮ و ﮔﺮﺩﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻤﻲ ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺳﺮ و ﮔﺮﺩﻥ ﺁﻭﻳﺰاﻥ و روبه‌جلو ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﻋﻀﻼﺕ ﺿﻌﻴﻒ گردن اﺳﺖ. ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺩاﺭاﻱ ﻋﻀﻼﺗﻲ ﻗﻮﻱ ﺩﺭ اﻳﻦ ﻧﺎﺣﻴﻪ اﺳﺖ.
* ﺑﺎل‌های ﻛﺒﻮﺗﺮ ﭘﺮﻳﺪﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﻱ ﺩﻡ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻗﺮاﺭ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ و ﺁﻭﻳﺰاﻥ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ. اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻲ ﻛﺒﻮﺗﺮاﻥ ﻛﻪ به‌طور ﮊﻧﺘﻴﻜﻲ بال‌هایی ﺁﻭﻳﺰاﻥ ﺩاﺭﻧﺪ ﺻﺎﺩﻕ ﻧﻴﺴﺖ. ﻛﺒﻮﺗﺮﻱ ﻛﻪ بال‌های ﺿﻌﻴﻒ ﺩاﺭﺩ ﻫﻤﻴﺸﻪ آنها ﺭا آﻭﻳﺰاﻥ ﻧﮕﻪ نمی‌داﺭد ﻓﻘﻄ ﺩﺭ ﻣﻮاﺭﺩ ﺧﺴﺘﮕﻲ (ﻧﻪ ﺧﺴﺘﮕﻲ اﺯ ﭘﺮﺵ)؛ اﻣﺎ ﻛﺒﻮﺗﺮﻱ ﻛﻪ ﮊﻧﺘﻴﻜﻲ بال‌هایش ﺁﻭﻳﺰاﻥ اﺳﺖ مستثناﺳﺖ.
* ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺗﻔﻜﺮاﺕ ﺳﻨﺘﻲ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻗﺎﺩﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﺎﻻﻱ 12 ﺳﺎﻋﺖ ﺭا ﺑﻪﺭاﺣﺘﻲ ﺑﭙﺮﻧﺪ اﺳﺎﺳﺎً ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻳﻲ ریزنقش و ﻳﺎ ﻧﻬﺎﻳﺘﺎً ﻣﺘﻮﺳﻄ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻱ ﺩﺭﺷﺖ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺑﺪﻥ عضلانی‌شان ﺗﻮاﻥ ﭘﺮﺵ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺭا ﻧﺪاﺭﻧﺪ. بازهم ﻣﺜﺎﻝ اﻧﺴﺎﻥ بدن‌ساز و دونده‌ی ﺩﻭﻱ ﻣﺎﺭاﺗﻦ ﺭا ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻱ می‌کنم. ﺩﻭﻧﺪﻩﻫﺎﻱ ﺩﻭﻱ ﻣﺎﺭاﺗﻦ ریزنقش و ﻋﻀﻼﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
* اﮔﺮ ﺑﻪ ﻛﺒﻮﺗﺮ اﺯ کنار ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻨﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﻧﻲ ﻣﺨﺮﻭﻃﻲ ﺷﻜﻞ و ﻣﺘﻘﺎﺭﻥ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ اﺭﺗﻔﺎﻉ ﺁﻥ (اﺯ ﺯﻳﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﺗﺎ ﺑﺎﻻﻱ ﺑﺎل‌ها) ﺯﻳﺎﺩ ﻧﺒﺎﺷﺪ. اﺻﻂﻼﺣﺎً ﻛﺖوﻛﻠﻔﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﻗﻠﻤﻲ ﺑﺎﺷﺪ.
* ﭘﺎﻫﺎﻱ عضلانی ﻗﻮﻱ اﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺸﺨﺼﻪﻫﺎﻱ ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻱ ﭘﺮﻳﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﺮﺁﻣﺪﮔﻲ ﺭﻭﻱ ﻗﺴﻤﺖ ﭘﺎﻳﻴﻨﻲ ﺭاﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ قابل‌رؤیت ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪﻧﻮﻋﻲ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﺩﺭ ﺭاﺳﺘﺎﻱ ﺳﻴﻨﻪ ﻗﺮاﺭ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﺷﺒﻴﻪ ﭘﺎﻫﺎﻱ ﻋﻘﺎﺏ. ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻱ ﺟﺎﺧﻮاﺏ ﻓﺎﻗﺪ این‌گونه ﭘﺎﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
* ﭘﺮﻫﺎی ﻛﺒﻮﺗﺮ ﭘﺮﻳﺪﻩ ﺷﻔﺎﻑ، ﺑﺮاﻕ و ﻣﺮﺗﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﭘﺮﻫﺎﻱ اﺻﻠﻲ بال‌ها ﻣﻨﻆﻢ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﻗﺮاﺭ می‌گیرند و فاصله‌ای ﺑﻴﻨﺸﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﻗﺘﻲ ﺑﺎﻝ ﻛﺒﻮﺗﺮ را ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺯ می‌کنیم ﺩﺭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻭﺿﻴﻌﺖ نهایتأ ﺩﻭ ﻳﺎ ﺳﻪ ﺗﻴﺰﻩ اول، ﺑﻴﻨﺸﺎﻥ ﻓﺎﺻﻠﻪ می‌افتد. تیزه‌ها ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎﻱ ﺩﻡ ﺑﺮﺳﻨﺪ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺗﻴﺰﻩﻫﺎﻱ خیلی کوتاه ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻱ تیزپر و ﺗﻴﺰﻩﻫﺎﻱ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺮﻡ ﭘﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
* ﺩﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﺗﺐ و ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. دم‌های ﻛﻮﺗﺎﻩ اﺯ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻱ ﺗﻴﭙﻠﺮ اﺳﺖ. ﺗﻌﺪاﺩ ﺩﻡ 12 ﻋﺪﺩ اﺳﺖ. ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮﺩﻥ آن ﺩاﻝ ﺑﺮ ﺧﻮﺑﻲ ﻧﻴﺴﺖ. ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺑﺎ ﺗﻌﺪاﺩ دم‌های ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺯﻳﺎﺩ ﺭا ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻤﻲ ﺑﺎ ﺷﻚ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻛﺮﺩ. چراکه ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﭘﻴﺸﻴﻨﻪی ﺩﻡ ﭼﺘﺮﻱ ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
* ﺩﺭ ﻳﻚ ﻧﮕﺎﻩ ﻳﻚ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﻳﺪ اﻋﻀﺎﻱ ﺑﺪﻧﺶ ﺩﺭ ﺗﻨﺎﺳﺐ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ. هیچ عضوی نباید بیش از حد کوچک یا بزرگ باشد.
* در آخر ﺑﺎ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻳﻦ ﻋﻀﻼﺕ ﺭا ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻛﺮﺩ. اﺳﺘﺨﻮاﻥ ﺳﻴﻨﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﻣﺤﺴﻮﺱ قابل‌لمس ﺑﺎﺷﺪ. اﮔﺮ تیغه کاردی ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﻳﺎ ﺿﻌﻴﻒ اﺳﺖ. ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺧﻮﺏ و ﭘﺮﻳﺪﻩ به‌راﺣﺘﻲ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ نمی‌شود و ﻫﻤﻮاﺭﻩ ﺩﺭ ﺗﻜﺎﭘﻮ ﺑﺮاﻱ آزادی است. بال‌هایش ﻗﻮی اﺴﺖ و اﻳﻦ را می‌توان به‌راحتی ﺣﺲ ﻛﺮﺩ. ﻳﻚ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﭘﺮﻳﺪﻩ و ﺳﻼﻣﺖ ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﻓﺸﺎﺭ ﺭﻫﺎ ﮔﺮﺩﺩ ﺧﻮﺩ ﺭا ﺑﺎﻻ می‌کشد و ﺭﻭﻱ ﺯﻣﻴﻦ نمی‌نشیند.
اﻣﻴﺪﻭاﺭﻡ ﻧﻜﺎﺕ ﺑﺎﻻ ﺑﺮاﻱ شما ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻛﺎﺭاﻳﻲ ﺩاﺷﺘﻪ باشند و شما ﺭا ﺩﺭ ﺭاﻩ اﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺑﻬﺘﺮ ﻳﺎﺭﻱ ﻛﻨﺪ. بازهم ﺗﻜﺮاﺭ می‌کنم اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻇﺎﻫﺮﻱ ﻛﺒﻮﺗﺮ و ﻧﻬﺎﻳﺘﺎً 30 ﺩﺭﺻﺪ ﻛﺎﺭ اﺳﺖ. ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﭘﺮﺷﻲ ﺁن کبوتری است ﻛﻪ ﻣﺎ ﺯﻳﺮ ﭘﺎﻳﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﭘﺮﺷﺶ ﺭا ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩاﻳﻢ. اﻳﻦ مطمئن‌ترین ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻚ ﺯﺩﻥ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﭘﺮﺷﻲ اﺳﺖ.
از بال کبوتر هم میشه فهمید پرشی هست